Jeżeli rozważasz w swoim budynku wykonanie ogrzewania w oparciu o pompę ciepła posiadasz w opcji dwa rodzaje: pompę opartą na gruncie i pompę powietrzną. Pojawia się i w Polsce co raz więcej zwolenników takiego rodzaju rozstrzygnięcia. W zakupie i montażu są one znacznie tańsze. Znaczącą dodatnią cechą jest rzecz, że nie warunkują wykonania odwiertu ani ułożenia kolektora gruntowego. Kłopotem jest konieczność zamontowania modułu elektrycznego w momencie kiedy ciepłota pobieranego powietrza jest niska. Tak na prawdę działające na powietrze pompy dostarczające ciepło, w obecnym położeniu geograficznym, winny pracować równorzędnie z drugim niezależnym źródłem ogrzewania. Siła pompy w takim układzie winna wynosić minimum 50 % mocy obliczeniowej całego układu. Drugie źródło powinno być kontrolowane samoczynnie tak by było przez pompę wstrzymywane albo zwalniane. Czyli by działało w systemie równoległym i zamiennym. To doskonałe rozwiązanie w wypadku połączenia pompy i kotła działającego na olej. Piec działający na gaz funkcjonował by w takim układzie równie właściwie, z tym że w czasie pracy jedynie pompy ciepła płacilibyśmy koszty dostawy gazu. Pompy działające na powietrze występują w opcjach split (składające się z dwóch modułów) lub monoblok. Split jest zbudowany z jednostki montowanej na zewnątrz z parownikiem i nawiewem, który pobiera powietrze oraz z sekcji montowanej wewnątrz ze sprężarką i skraplaczem. Maszyna jednoelementowa jest rozwiązaniem kompleksowym umiejscawianym na zewnętrznej stronie domu. Do pokoju dostaje się bezpośrednio z niego już ciepła woda. Splity to najczęściej urządzenia o wydajności kilku kilo watów, a maszyny jednoelementowe uzyskują moce do sześćdziesięciu kW. Wobec powyższego w budynkach małych często montowane są urządzenia dwuelementowe. Tak po prawdzie działające na powietrze pompy ciepła są maksymalnie wydajne i w co za tym idzie konkurencyjne do pomp opartych na odwiercie w gruncie przy temperaturze powietrza osiągającej powyżej 10 stopni.